کد مطلب:1776 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

انسان در بسياري موارد از تاريكي، حيوانات و... ميترسد. فرق اين ترس با ترس از خدا چيست؟ چه كنيم با اين ترسها مقابله كنيم؟

ترسهاي ياد شده مانند ترس از تاريكي، ترس از حيوان و غيره از ترسهاي مذموم محسوب ميشود، ولي ترس از خدا، ممدوح و پسنديده است.

تفاوت اين دو در آن جهت است كه ترس از خدا آگاهانه و واقعي ميباشد اما ترس از موجودات ديگر، واهي و خيالي و جاهلانه است. در مورد سرچشمه ترس از خدا گفته شده است: گاهي به خاطر درك مسئوليتها و احتمال عدم قيام به وظايف لازم در برابر خدا ميباشد و گاهي به خاطر درك عظمت مقام و توجه به وجود بي انتها و پر مهابت او است.(1)

از اين رو ميتوان گفت ميان آگاهي و خوف رابطه تنگاتنگ وجود دارد. قرآن مجيد ميفرمايد: تنها بندگان عالِم و آگاه از عظمت خدا، از او ميترسند.(2)

براي مقابله با ترسهاي موهوم، كارآمدترين وسيله، اعتماد به نفس است. بايد از خود بپرسيد: آيا واقعاً چيزي هست كه از آن بترسم؟ تجزيه و تحليل و تلقين، زمينه را براي از ميان بردن ترس فراهم ميكند. تنها آگاهي يافتن از اين كه گرفتار تخيلات بي اساس شدهايد كافي نيست. اگر تاريكي شما را به وحشت ميافكند، چراغهاي خانه را به تدريج خاموش كنيد و در اتاقها بگرديد و با صداي بلند حرف بزنيد و يا آواز بخوانيد. اشيا را با لمس كردن جست و جو كنيد و سعي نماييد چيزهايي را كه نشناختهايد، تشخيص دهيد. درهاي اتاق را بگشاييد و شخصاً به جست و جوي اشباحي كه ميپنداريد وجود دارند بپردازيد.

خواهيد ديد كه هيچ شبحي در كار نيست.(3)

امام علي(ع) ميفرمايد: هرگاه درباره چيزي دچار ترس شدي، خود را در آن بيفكن كه تشويش براي مصون ماندن از خطر آن به مراتب سختتر از ابتلاي به آن است.(4)

يكي از روان شناسان داستان كسي را نقل ميكند كه: در ايستگاه قطار كار ميكرد و ساعت كار او از هفت شب تا هفت صبح بود. در اوّلين شبي كه در ايستگاه پياده شد، ترس او را فرا گرفت. وحشت زده چراغ را روشن كرد، همه درها را بست و پردهها را كشيد و به هر زحمتي بود شب را به صبح رساند. او به بازرس گفت: ديگر تحمل ادامه كار را ندارد، چون از تنهايي و تاريكي ميترسد. بازرس به او گفت: ترس تو به خاطر عدم شناخت تاريكي است. تاريكي دشمن انسان نيست. يك شب ديگر امتحان كن و اين مرتبه سعي كن آن را بشناسي. خودت را در اتاق حبس نكن. تاريكي ترس ندارد. شب بعد با اين كه باز ميترسيد، درهاي اتاق را باز گذاشت. با تعجب ديد چه قدر بهتر است. يك مرتبه متوجه هواي صاف و مطبوع شب گرديد. از اتاق بيرون آمد و آسمان قشنگ و پرستاره را ديد. آن شب از بهترين شبهاي او بود. او ياد گرفته بود كه به ترس خود فائق آيد.(5)

پي نوشت ها:

1. تفسير نمونه، ج 7، ص 86.

2. فاطر(35) آيه 28.

3. مصطفي قالب، غلبه بر ترس، ترجمه جواد صالحي، ص 113.

4. نهج البلاغه، فيض الاسلام، قصار 166.

5. وينست پيل، معجزه اراده، ترجمه وجيهه آزرمي، ص 104 و 103.